bir gece bir gölgeyi beğendim
hayal ederek içini
belki o hayaletti
ya da anlamsız bir tasvir
peşine düştüm sonra
dalgalandı saçları
iziydi kokusu..

uçuruma gidiyordu
kendinden pek emin
kapıldım güzelliğine
olsa da ölüm sonu
bitirmek gerekiyordu
yeniden başlamak için
dokusunda alabildiğine sarı..

değerken simsiyah eteği
tozlu yollarıma
dönerek arkasına
kırpardı gözünü sağanağıma
her şey güzel olsun diye
sonrası vazgeçmeyerek
avuçlarında tuttuğun yıldız
o ancak benimdir diyerek!

yazık, böyle ayrı iklimlerde
hissederken soğuğunu
kurduğum o yeni düşte
kıpkırmızı fırtınalar vurdu
emin sahilimizi sorgusuz
ve yeniden aşık olmak
yorucu endişelerdi yalnızca..

yine de giderek peşinden
idam edilmek pahasına
söyle hangi ömür dirensin
böylesi caymışlığa?
oraya götürerek seni
tıpkı o intihar gününde
bağıra çağıra arayarak
ilk ve son adımımda
nefesini arzular gibi..