Yokluğunmuş ayaklarımı dolandıran,
Sana koşarken anladım.

Güzergahı mutluluk olan bir sebep lazımmış meğer,
Yanaklarındaki çukuruna müebbet olduğumda anladım.

Kahkahalar gözyaşıyla harmanlanmalıymış,
Sen gülünce, yüreğimde tomurcuk açtığını gözyaşı döktüğünde anladım.

Özlemek ölümden betermiş,
Gözlerim, kör karanlıkta seni ararken anladım.

Sevda hayal edip sadece sevişmek değilmiş,
Omuz omuza yürümek,tasalanmakmış, yükünü paylaştığımda derin bir iç çekişinden anladım.

Güvenmek,Güveniyorum demek değilmiş,
Yapıyorsa bir bildiği var demekmiş,iki ayrı bedenden bir can olduğumuzda anladım.

Saatlerce konuşmak değilmiş özlem gidermek,
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan uzaktan seyretmekmiş,ayazda aşkınla ısındığımda anladım.

Geriye dönüşü yokmuş bendeki bu divaneliğin,
Sen yokken kalbimin sessizce atmasından anladım.

Kör bir kuyuya düşmek değilmiş korkum,
Orda sensiz kalmakmış, hergece  sabahı beklerken anladım

Ölüm değil beni ürperten,
Buz kesen bedenler arasında seni yalnız bırakmak,
Birlikte sabahlayamamak,bayram ziyaretleri yapamamak mesela,
Mesela hanım varmı bir isteğin gelirken eve diyememekmiş,
Kocacığım dediğinde anladım.

Ansızın farkediverdim  müzik değilmiş beni  meşk  eden,
kadehin dibinin görünmeside değil,
AŞKINDAN SARHOŞ OLDUĞUMDA ANLADIM.