Ne demiş şair
"Bir duruşu olmalı insanın,
Bir anlayışı,
Bir aşkı,
Bir davası olmalı".

Zira gönlüne bir sevdayı sığdıramayanların,
Ağırlığıyla yarı yolda bırakanların,
Aşka ait olamayanların,
Sevildiğini bilip paha biçip,kıymet bilemeyenlerin,
Günlük sefaya aldanıp,
Sevdasını boşluğa bırakanların,
Bekleyen olmanın kıymetini beklenilen olmayla karıştıranların,
Daha çabuk kirlenir,
Veee
Nasırlı bir elden daha katıdır kalpleri,
Ne sevmeyi nede sevilmeyi bilemez,

Öyle bir an gelir ki,
Aynalar gerçeği çarptığında yüzüne,
Akları sayılmayacak kadar çoğaldığında,
Dönüp arkaya meğer ne çok sevmiş beni kelamı,
Pişmanlıktan öteye geçmez.

Yaşamadığı mutluluğun,
Bakamadığı gözlerin,
Tuttuğu ama sahip çıkamadığı ellerin,
Yolunu yolu yapmış bedenin...
Pişmanlığından öteye geçmez.

Ne bir nikah,
Nede üç beş çocuk değildir sevgi.
Bulduysan sarılacaksın,
Kollarını dolayacak düğüm yapacaksın,
Seçenek bekleyen değil,
Şık sunan olacaksın.
Ayakların birbirine de dolansa,
Sürünmeyi bileceksin.
Gülmek kahkaha atmak değil,
Kalpten bir tebessümdür fark edeceksin.
Veee
Düşünmeyeceksin.
İrdelemeyeceksin.
Kendinden geçecek,
Seni sen yapandan vazgeçmeyeceksin.
Direneceksin.
Kendini kenara koyup,
Sen değil o olmayı bileceksin.
Sahip çıkacak,
Savaşacaksın.
Geç kalmayacak,
Zamana aldanmayacaksın.

Dünya diz çöktüğüm yer kadardır demeyeceksin,
Senin için, sen benim hayattan beklediklerimsin deyip,
Dizinin yanında diz çöken sevdalın varsa, işte Benim dünyam o demeyi bileceksin....