geceler diyorum
uzadıkça hayat kısalıyor
sayfa sayfa sürüyor kokusunu
ve devam eden öze dönüş yolculuğu
"tozlar tozlara
topraklar topraklara! "
bir vaizden dinlemiştim.

bir kaç tereddütten sonra
karşıdan karşıya geçmeyi düşünüyor bir yaşlı
kim bilir kaç kapı kapanmıştı yüzüne
kapanırken nasıl bir iz bırakmıştı
ve sırada hangi kapılar vardı
karmaşık bir düşünce
karmaşık bir düzen
karmaşık sorular
cevapsız
cevapsız
yazdıklarım zaten karmaşık

yalancı bir rüzgar yalıyor tenimi
tam orada
evet tam orada
utancıma yenik düşüyorum
her defasında yaşamak için
kaç kez ölmeli
bilmiyorum
kaç kez dokunmak istedim
onu da bilmiyorum
ve tanrı en haksız sınamasına tabi tuttu
"kalburla su taşı "der gibi
önce ikiye böldü
"incire ve zeytine and içti"
sonra sevgiyi yarattı
masal gibi
kehanet bir yalandan ibaret kaldı

sonra vaiz de öldü
ellerime tutuşturduğu cenneti unutarak
tümü bir rüya
kutsanmış ateşle sildik yüzlerimizi
sağır bir gecede kalan tek miras
çöl rüzgarıyla
kalbime sürüklenmiş bir kum tanesi
bin öfkeye gebe olsa da bedenimiz
yırtarcasına göğsünü aşkın
griye dönen mevsimlerde kaldı her şeyimiz
tek bir miras kaldı onlardan
hüzün
hüzün
hüzün

ey hayatın tozlu raflarında bekleyen kara kaplı kitap,
bari sen acı bize...

15 Aralık 2019