Eskimiş fikirlerle gelmeyin bana
Yorun kafanızı geçmeden daha fazla saat
Geç kalmayın değişen insanlara
Kalabalıklar içinde kalmayın yabancı
İnsan önemli, insan aslolan
İki insan birleşince bir yerlerde
Çağ da atlanır kurtarılır ülke de
Yüzyıllar sürdü bu karmaşık düzenin doğuşu
İlk insandan yazıldı hikâyenin ilk satırları
Korkmadı hiçbiri, tuğlayı esirgemedi
Adım adım inşa edildik tarih sahnesinde
Sözler birleştirdi bizi, vurucu fikirler, eylemler
"Oku!" sesi geldi bir yerlerden
Daha sonra "İleri!" dedi kararlı ve tok bir ses
Bulutlar saklandı birden, irkildi herkes
"Yurtta sulh, cihanda sulh!" sesiyle yumuşadı kalpler
Yaşadı, yaşattı, sevilmese de sevildi insanoğlu
Alıştı yeni cümlelere, eksik kaldı ses kesilince
Bunların hiçbirini tekdüzelikler doğurmadı
Olağandan bütünüyle farklıydı o zamanlar

Eskimiş fikirlerle gelmeyin bana
Bin kere duydum işte, bin birinci olmasın
Zekâ ilmek ilmek işlesin ruhlara
Keşfedilmemiş yollar bu kadar çokken etrafta
Ayak basmalı çekinmeden, uzaklaşıp gitmeli
Sorarlarsa da daha da hızlanırsın
Yetişemezler hızına, rönesansa bürünürsün
Bir sahil bulursun, birkaç da kuş vurursun
İyi gelir beyne üç günlük dertlerdense
Birkaç adım yürürsün, bir arkadaş bulursun
Sırlarınızı da alırsınız mezara girerken
Herkes gibi olmak bir tek o zaman iyi
Beyaz, sakin, tedirgin ve temkinli
Sanki o kirli yılları sen yaşamamışsın gibi
İkiyüzlü, hadsiz, unutkan ve çelişkili
Bir ses duyarsın, bir ömür susarsın
Melek mi şeytan mı, o da çok sonraya kalsın
Film şeridi derler ya, o belirir ekranda
Yaptıklarını görüp yapamadıklarını hatırlarsın
Eskimiş fikirlere harcadığın vakitle
Kaç medeniyet doğmuş, yaşamış anlarsın
Bir adam görürsün, gözlerini kapatırsın
Masum, mavi gözlü, deniz kadar da dalgalı
Dersin ki cılız bir sesle kendi kendine
Ulan! Ben hiç yaşamamışım ki be!

Eskimiş fikirlerle gelmeyin bana
Pişman olacaksınız, illâ görecek misiniz o günü?
Kaç hücre yığını var çevrenizde, çoktandır ölü
Aklı söyleyemediklerinde kalmış
Gönlü gözyaşlarının ağırlığıyla dolmuş taşmış
Vicdanını seller almış, onuru bir fâniye gömülü
Bağırmamak kibarlık sanıp kibarca öldürüyorlar
Karşılarındaki özgür ve güzel kadını
Gülümsemelerinin arkasında taşıyorlar
Özlerindeki vahşi, acımasız, yenik adamı
İşlerine gelmiyor bilim, gerçek, akıl ve fikir
Yılana bürünmüşler, her sözleri tehditten zehir
İsyan edenlere susana kadar direniyorlar
Sustuklarında herkes ölmüş oluyor zaten
Bir avuç çiçek kalıyor koskoca ormanda
Tepişen fillerin uğrayamadığı, eskimiş fikirlerden uzak
Eskimiş fikirlerle gelmeyin bana demiş miydim?