Güçsüz ve zayıfları ya vurur, ya döverler,
Hakkını arayamaz, kalbe gömer melali.
İçten içe çürüyor toplumdaki değerler,
Ümitsizlik artıyor, sanki bir cinnet hali.

Kalplerde kalmayınca insanlıktan bir eser,
Suçu güçlüler işler, suçsuz olana küser,
Bazen ileri gidip, bindiği dalı keser,
Aval, aval bakarken, şaşıp kalır ahali.

Patron canavar olur, emrindeki işçiye,
Emeğini sömürür, ne olsa; “beleş” diye,
Semirdikçe semirir, kul hakkı yiye, yiye,
Harama aşinalar, kabul etmez helali.

Esrar, eroin satar, karar çıkar; “içici”
Hiçbir şeyi beğenmez, adı olur; “seçici”
Köklü tedbir alınmaz, çözümler hep geçici,
Toplum içten çürüyor, kimde bunun vebali?

Devlet güçlü olursa zalimin karşısında;
Bolluk, bereket olur pazarla çarşısında,
Hakim aciz kalırsa haksızlık karşısında;
Azgın bir nehre döner, taşar halkın celali.



Sabri Koca



melal: üzüntü, dert, hüzün
*celal: öfke, kızgınlık