Nefsi arzularla kirlendi sular,
Dünyayı yese de doyan olmuyor.
Kâbuslar çoğaldı, kaçtı uykular,
Yine de yolundan cayan olmuyor.

“Yiyin, için amma; israf etmeyin”
Hududu bilin de fazla gitmeyin,
Tabiatı yıkıp, tahrip etmeyin,
Hakkın nizamına uyan olmuyor.

Ciğeri yakıyor aldığım nefes,
Sanki bir mahkûmum, evler de kafes,
Kalbim sıkışıyor, kesiliyor ses,
Benim iniltimi duyan olmuyor.

Kapalı kapılar, asılmış yüzler,
Toplumdan koptukça çürüyor özler,
Yardıma muhtaçtır; yetim, öksüzler,
Onları insandan sayan olmuyor.

Kapalı kutuya benziyor insan,
Dili lâl olmuşta, bilmiyor lisan,
Oysa ne güzeldir bağış ve ihsan,
Çevresine huzur yayan olmuyor.

Başkası çalışır, uzaktan bakar,
Diz üstüne çöküp sigara yakar,
Olur, olmaz şeye kafayı takar,
Taş üstüne bir taş koyan olmuyor.



Sabri Koca