Yüreğim yufkadır bazen kâğıttan,
Gonca iken solan güle acırım,
Kalbim elem duyar yanık ağıttan,
Doğru söylemeyen dile acırım.

Bulutlar toplanır, şimşekler çakar,
Yağmurlar boşanır, dereler akar,
Aşığın gözleri yollara bakar,
Kibri yıkamayan sele acırım.

Küçük küskünlükler çürütür özü,
Büyük dargınlıklar yaşartır gözü,
Nefsanî duygular körükler közü,
Yangını büyüten yele acırım.

Narin, narin yürür ahu bakışlı,
Eteği sırmalı, göğsü nakışlı,
Yolunu beklerim yazlı ve kışlı,
Kemerin sıktığı bele acırım.

Bahar aylarında kaynar pınarlar,
Yolcuya konaktır ulu çınarlar,
Kalbi kırıkları aşkla sınarlar,
Sunalar yüzmeyen göle acırım.

Güneş üzgün doğup, üzgün aşıyor,
Gönlü kırılanlar garip yaşıyor,
Sitemli duygular dilden taşıyor,
Acemi sazında tele acırım.

Yaralı ceylana kurarlar pusu,
Bazı yangınları söndüremez su,
Kalplerde kalmadı Allah korkusu,
Vahası olmayan çöle acırım.

Aşkın karşısında boyun bükene,
Hasretlik zor gelir sevda çekene,
Nasıl katlanılır kırıp, dökene,
Yâr eli tutmayan ele acırım.

Derdi olanların hali pek yaman,
Yangının ardında kalır is, duman,
Acıyı örtermiş, beklersen zaman,
Acıyı örtmeyen küle acırım.

Sabri Koca

---------- dostlar ne söylemiş ------------

Yağmayan yağmurdan,akan sellerden,
Deresi kurumuş,balık olmaz göllerden,
Tükenmiş çare,kement tutan dillerden,
Garibanı muma döndüren,zül’e acırım........ Nurettin GÜLBEY