Çöktü üzerime hüzün ve keder,
Öyle gerginim ki; çelik yay gibi.
Anlamsız kavgadan olmuşum heder,
Çatlaklar büyüdü, sanki fay gibi.

Her aklına gelen oynuyor oyun,
Garipler, mazlumlar büküyor boyun,
Yas yerine döndü düğünün, toyun,
Koşarsın sahrada, deli tay gibi.

Ağlarsın, sızlarsın bakanın olmaz,
Çakmağı bulursun, çakanın olmaz,
Yolunda bir ışık yakanın olmaz,
Sesin düğümlenir; çıkar “vay” gibi.

Rehberlik verirler yol bilmez köre,
Hakkını çalarlar göz göre, göre,
Geriye getirmez kanun ve töre,
Alırlar elinden, sanki pay gibi.

Demirden dağları eritemezsin,
Zamanı geriye yürütemezsin,
Sabit fikirleri çürütemezsin,
Bazen bükülürsün paslı ray gibi.

Hayat bazen yorar, sabrını sınar,
Düşmanın sevinir, dostların kınar,
Susuzluk çekersin su vermez pınar,
İçersin çileyi, demli çay gibi.

Gönülleri yakan sitemdir, hardır,
Yaptığın iyilik yanına kârdır,
Hayat var oldukça, ümitte vardır,
Belki de doğarsın, yeni ay gibi

Sabri Koca