kaç şiir geçer saçlarının kıvrımlarından
hangi kafiyeyle öreyim?

sen nasıl bir şehirsin sevgili
enkazın evim!

her yanı cinayet kokan bu semtte
sana bir tek ölü benim!

ya bir an dirilerek konarsam dudaklarına
acımaz mı uğruna öldüklerin?

bir gün ceketimin altındayken kanatların
incitmemek için ruhunu..

bembeyaz gelinlikler içinde görsem
tarif edilemez bir duygu..

ya öyle direnmek nârâları ile
toprak kokarsa üstün..

ey nârına kefen olduğum
yazarsın taşımda!

ey yükselen nevbaharı dünyanın
uyuyorsun kollarımda..

koparamam çiçeklerini kat’a
çıkar telaşını göğsüme yasla..!

haram değil mübahtır bu gece
yüzüne bakarken dualarım..

bir korku gözlerinde
belki sana ben kalırım.

yüzerken enginlerinde
derin nefesinde dumanım

kursağına dizilir
o ağlak umutların..

sonu gelmez olsun
biterse bitsin..

yaşadığım müddetçe
kalemim sensin..!