Pespembe bir akşamın beşindeyim,
İnceden bir yağmur iniyor yanaklarıma,
Gülün dalına sığınan şebnemler gibi...
Sonbahar dallarında bir başka hüzün
Akşam simitçisinin sesindeki umut,
Sevmek belki bu olsa gerek.

Yeniden doğacak günü beklerken senle,
Mor mor açan lavantanın baygın kokusunu,
Duymak istiyorum mutluluklarla...
Hani morla erguvan arası açan
Dağ menekşelerinin ince yapraklarında
Öylesine güzel bir renk açar ya bahara
Sevmek belki bu olsa gerek.

Seni bir papatyanın yapraklarında arıyorum,
Nabzımı dinliyorum, çarpıyor deli deli,
Sesini duyuyorum,sevmek bir başka güzel seni.
Göz pınarlarımdan kadehler sunuyorum yağmura,
Çölleri anlatıyor içimdeki Mecnun !
Sanki bir masal dinliyorum asırlar öncesinden
Sevmek belki bu olsa gerek.

Hani insan rüyalarında çocuk olur ya,
İşte öylesine bir duygu ile uçuyorum göklerde,
Gökler deniz,gökler masmavi, bu rüya, belki
Ne olur gerçekler uyandırmasa maviliklerden,
Tüm dünyamı maviye boyasa rüyam !
Mavi güller elimde,bahçemde menekşeler masmavi...
Alisin rüyalarında geziniyor ruhum !
Sevmek belki bu olsa gerek.

Kelebekler uçuşuyor yürek odalarımda,
Sevgili kelebeklerim,benim kelebeklerim,
İnce bir dokunuşla kalbinden incinen kelebekler
Aşk kelebeklerim benim.
Akşamın mavisinde bir ezan sesi yükseliyor,
Çamların dalları eğiliyor,bir başka hüzünle...
Öylece yerlere secde ediyor... korkuyorum !
Ne dersin ?
Sevmek belki bu olsa gerek.

Aygün Deniz 21.11.2019