Durgun sular gibiyim bu aralar.
Yitirilmiş bir aşkın düşündeyim malesef.
Belli ki çok gücenmiş kalbim,
çok kırılmış.
Nasıl bir hançer darbesiyse bıraktığın,
canevinden vurulmuş.
Bıkmış sevdasından bu gönül bıkmış,
anla artık çok yorulmuş.

İçimde efil efil hasretin var.
Günden güne tükeniyorum yar,
tükeniyorum.
Zaten sefaletinle vuruyor derin acılar.
Ne yapsam ne etsemde dağılmıyor,
dağılmıyor işte,
kahrolası bu acı yüreğimden.
Bir gün yanımda olsan diyorum.
Sonra uzun bir süre,
senden ırak olmak istiyorum.
Dokunma bana.
Nasıl bir acı bıraktıysan,
dindiremiyorum yar,
dindiremiyorum.

Sabrımla sınandım bu aşkta olmadı.
Sabrımda bak taştı sonunda,
bu seferde yaren için için ağladı.
Ağladı da bu yüreğimi dağladı.
Yetmedi be yetmedi,
ciğerlerimde paramparça dağlandı.
Ama ne çare ki yarim ne çare,
yaram bir türlü kabuk bağlamadı.
Bağlamadı.

Ben sana nasıl bakıyorsam,
o şekildi benim yaşamım.
Her an bir süpriz yapacak gibi,
her an bir yürek vurgunu yaşayacak gibi.
Ben sana bakarken nefes alırdım,
Sensizken de senli düşler kurup,
yaşama akardım.
Ben aşkımı kalbime kanla yazdırmıştım.
Seni bu denli sever iken,
sen ise mezarımı kazdırmışsın.
Kalbime son kurşunu sen sıktın,
bu aşkta bitti sonunda başımız sağolsun.
Dokunma bana yar dokunma.
Geçte olsa anladım.
Kalbime sıktığın son kurşun....

Yazan : Recep Hamza