Zemheri bir soğuk vuruyor yüzüme yine.
Unutmam, unutamam.
Bir cumartesi gecesiydi,
içimi acıttığın o gece.
Ve yine aynı günün gecesi,
sızlıyor içim bak.
Yalnızlık buruk bir sızı olsa da,
ben en iyi dostumu,
bu günler için saklıyorum sol yanımda.

Bu sızı öyle bir sızı ki,
öyle bir sızı.
Sokak konuşur seninle.
Duvarlar konuşur,
kaldırımlar...
Seninse dilin lal olmuş.
Susarsın sadece.
Öylece susarsın...

Seni görmeye ne halim var.
Ne de bu yüreğim dayanır.
Hatırlamak mı seni?
Hiç kalmamış ki mecalim.
Hiç kalmamış.
Üstüme kara toprakları sen attın.
Şimdi neyin yasını tutuyorsun.

İçimde öyle güzeldin ki sen?
Andım olsun,
içimdeki o güzelliğini,
artık kirletmeyeceğim seninle.
Dön git yoluna.
Beni yalnızlığımla baş başa bırak.
Beni en iyi dostumla baş başa.
Bırak ki içimdeki bu buruk sızı,
KALP AĞRISI geçsin.
Lal olan dilim çözülsün.
Umutlarım yeniden yeşersin.

Seni görmeye ne halim var.
Ne de bu yüreğim dayanır.
Hatırlamak mı seni?
Hiç kalmamış ki mecalim.
Hiç kalmamış.

Yazan : Recep Hamza