Parmaklarından akan öykünün tül’ünde sayfalar
Ve
içindeki çocuğun yüzünde kader tortusu biriken yol kokusu sevgilim

-karanlığa karışan kapılardan uzatmaz mısın ayağını-





Rüzgar bir uğultu
Hayatın merdivenlerini tırmanırken
Hep yeni günde bir adım gerinde kalan fotoğrafın yeşil tenli hıçkırığıyım
Hasret dolu gözlerimin çanağında şiirler
Yazdıkça sonsuzlaşan
Yazdıkça içtenleşen





Dizlerimde ağlarken umut
Bahar güneşi bi taraftan
Seni dinleyip sesinle ağlıyorum
ikimiz arasında uslanmaz sızı
Dokunsan ahh
Sular ve kelebekler ezgisini söyler aşkın
Soğuk düşle bakma mavi/
Mavi bir çiçeğe




Yol kokulu gülllerle cümlelerinin kavrulmuş kıyısına durdum
Keyfince eserken yaprak
Buradayım ben
Yanında




Sesinle yaralanan kekeme gülüşlerimin yolcusu
Ve kızıl renginde şafak

Söyle
Nasıl anlatabilirim içimdeki seni maviye


....