zamanlarım birazdan yaftasıyla başlarmış, bilmiyormuşum
avuçla yığdım çocukluğuma izmarit dağlarını
geleceğe bulaştı hastalıklı yanlarım
hatrın, sevişmelerin ve geçmişe tersten yürüyen belleğin geleceğine
şafak çizgisine yakın yerlerde yarı karanlık
yarı saydam, yarısına kadar kapalı kapılar
birden kanatlandı çekingenliğin Kafka hayvanları
bir köstebek kanatlandı iteleyerek toprağı, betonun yeraltını
depresif depremlerle çekildi mitlerimin mağalarına benim piçlerim
piç kızlarım
gök haritalarında pervin değillerdi
incecik zarlarla ayrıldım sevgililerimden
hicranın ertelenen yitikliğiyle gelen bozgun
ceviz kınası kokladı ellerimden kaybın savaş meydanları
günbatımının ağzına öykünen damgalar taşımak incelik istiyor
nezaketle ölebilir bir küfür
radyo zamanlarından kalan çolak şarkıların istismarını bozdurur belki
duygusuz ve aç kaldığı kentlerde, aşklarda
ne çok balık kurtarmıştım oltadan, izmarit içerken kıyılarda
katranlı sözcükler üfledi düşümde çocuğum
benim piçim
çamurlu sularda Yunus değildi adı
başka bir şeydi, başkalık taşıyan bir şey
aşkı, bulutlardan ilhamla, karanlığa nakşeden masumiyet
anılar kendini yalanladı, temize çekilip, bir paket sigara alınınca
yağmurlar kümelenecek,
adına birazdan denilen şey başlayacak

yeşillerin, bağbozumu türevlerinin, irislerin, eski hummaların, değişimle gerilen çarmıhların, japon balığımın, alıçların, bulaşıcı günahların, vitray nedir bilmeyenlerin, goliath kıssasının, stoacıların, bluesun, sakalların, saçların, aitlikten yorulan ayak izlerinin

anlamı ve diğer şeyleri değişecek
kırılgan doğrultularla sapacak yaşamın kaynağındaki eğim
öyle kutlayacağım elimde ve avcumda olanı
denklemler çözülür nihayetinde, bunalan düğümün berrak suyla kutsanan önemsizliğinde