Bir parantez aç sevdaya ,bütün noktalama işaretlerinden uzak, yalın ve inançlı. Ben ise , sen ! diye diye ünlemler yüklenip düşeyim yollara. Her kapıyı açayım, her Zile basayım, her sokağa bağırayım , her sofraya oturayım, her lokmayı öpüp başıma koyayım sen! diye....

En yakın, en uzak olabilir kimi zaman, dedi tanrı
Yahut en uzak, nefes kadar yakın.
Bildim.
Senli cümlelerimi doldurup ağzıma kaçarken kuytulara,
Sıtmaya tutulan dilim
Kör bir baykuş endamında
Boydan boya kaplayabilsem kendimi senle ah!
Yüzümü yüzüne sürüp
Sesini sesime bastırıp
Tanrının önüne atsam kendimi ,
-bak nasıl da durdu kanamalı sözcüklerim tanrım.
Bağışla beni!
Susuşumu besleyen gecede, iliklerime satır arası sızan sözcüklerin sahibini de,
Duam kanattır soluğuna .



Biliyorum.
Mânâdaki çiçek kokularını bilsen
Maddenin zafiyetine kanmazsın.
Yolunu kaybetmiş deniz feneriyim
Gel ezberle/t yolumu dedim
Sağım, solum toprağa bakar
Bir depremin yığınları nasıl gül kokar , deme
Arayanın elleri sinince taşa
Dokunup
Yoğurunca
Balçıkla sıvansa ne yazar!



Şimdi,
Gözlerini kapat
Ve kendine bak .
En sıradan kelimeler ve cümlelerim
Yüklenmiş koca bir ünlemi
Yanaşmaya çalışıyor yamacına dizlerinin
Ürkek ve savunmasız
Dermansız dert yokmuş ya ölümden başka
Var ! Adı ünlem . ...







youtu.be/jhFFNAkHRHo