1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1361
Okunma
Sendeliyordu rüzgar, sessizliğin kol gezdiği bir denizin kıyısında.
Havada ıssız bir soğuk, gökte yalnız yıldızlar vardı.
Adam kadına baktı.
Üşüyorsun sen dedi, kalbinin bir yarısını verdi kadına.
Yetmedi.
Sevgisini bütünüyle örttü, kadının sırtına.
Kendisini düşünmeksizin..
Seyreltili bir güzellik yalpalıyordu adamın gözünde.
Adam döndü ve hafif bir tebessümle dedi ki;
"Sen bu dünyanın sayılı güzelliklerindensin."
Senin üşümen, bütün kuşları kanatsız bırakır.
Senin üşümen bütün yıldızları söndürür.
Senin üşümen, çağın en büyük düşmanıdır.
Sen üşüme ki, gökyüzü mavi kalsın. Kuşlar uçsun. Renkli baharlara yol alalım.
Yeter ki üşüme sen,
Soğuğa aldırmayalım.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz