Bir hengâme içinde gelip geçen hayatta
Dertle dolu sineme vuran sen olmasaydın.
Gidip de dönülmeyen şu kısa seyahatte
Yorgun düşen kalbimi kıran sen olmasaydın.

Bakmasaydın yüzüme keşke tebessüm ile
Nasıl düştüm tuzağa sonunu bile, bile,
Geri dönüşüm de yok, kurtuluşum nafile,
Göğsümü neşter ile yaran sen olmasaydın.

İlk duyuşta mest oldum su gibi berrak sese,
Duruşun farklı idi, benzemezdin herkese,
Gönlüme nasıl girdin ılıkça ese, ese,
Bozulmaz tuzakları kuran sen olmasaydın.

Vazoda bir çiçektin, sevilmekti muradın,
Gözlerime bakarak saçlarını taradın,
Gönlündeki hayali yanlış yerde aradın,
Penceremin önünde duran sen olmasaydın.

Senden uzak âlemde seninle yaşıyorum,
Yıllar geçti gelmedin, ben ise koşuyorum,
Bazen durgun akarken; bazen de taşıyorum,
Takatsiz dizlerimi yoran sen olmasaydın.

Sevda bahçelerinde gonca gülleri derdin,
Sevdim demedin amma; daima ümit verdin,
Belki pişmansın şimdi, belki murada erdin,
Benden başka birini saran sen olmasaydın.




Sabri Koca