Çözülmüş ve dağılmış çoğalmaları güneşin alnıyla öpüyorum..

Her olasılığı ölmeden deneyen zaman ayarlı kelepçeyim
Suları hep karşı kıyıya geçiren yeşil





Uçuşan eteklerimin çocuk ezgisi yalnızlığıyla
Ağarır dağların sırtında akşamlar/
Akşamlar biraz yağmur
Biraz yankıdır güne ki
Gölgemde ruhumun minesi
-her gün üzerimden böyle geçiyor yeryüzü
soluğunu bırakarak aramıza-





Az önceden gelir gözümün ateş ağrısı
Uslu denizler boynumun ay yolu
Mavi pencereme harfler çizilir kuğu dansı parmaklarınla
Uzun uzun çoğalmalar sonra
Üstelik sesim susarsa korkuyla eğilen ağaç
Hep aynı şiiri usulca bırakırım bahara
Evvelinin kanatları vurduğunda suya
Çocukluğuna giden yolda
Gövdene sığınırım
Kendinin ortasındayım
Kımıldarken uykun




ince bir damardır hayat toprağın derisinde
Derinlere gömülü kuytu ağzımız
içimiz dışımız uçurtmanın kuyruğunda dal gibi uzar

Ahh sesimin yağmuruyla seni öpünce sevmek
Saçları kızıl bir akşamdır
Mevsimler boyu

Gözkapağımın içinde büyüyen zeytinli geceye aşk olsun

Öptüm seni...