Sahi Azize’m
Özlem nedir bilir misin?
Kapım hep açık,
çalmadan gir kalbime,
selamsız, sabahsız..
İçtiğim çayın buğusunda arar oldum
Aklımın ucundan bile geçmezdi,
bu kadar özleyeceğim...
Umuda koşmak gibi
Yağmurun bulutla öpüşmesi gibi
Kaç zaman geçti,
kaç mezar kazıldı,
kaçı kapandı bilmiyorum
Zamanı durdurdum Azize’m!
Sen gideli koparmadım takvim yapraklarını.
Kalbim hala kışı yaşıyor,
Ağustos ta zemheri titremesi tutuyor bedenimi
Her sabah ilk işim seni soruyorum kendime
Ve özlemin secdesine kapanıyorum
Cevap yok!
Bir umut diyor,
sonra hüznün dibine vuruyorum
En çok neyi özledim biliyor musun?
Gözyaşlarımı biriktiriyorum,
senle ağlamak için
Aslında senle konuşuyorum,
ama herkes şiir sanıyor
Parmaklarım asabileşiyor
seni yazınca
Çaresizlik içinde debeleniyor ruhum
Derin bir ah dokunur sana
Göz kapaklarım yorgun,
sonra usulca ıslanıyor
Ve ben sensiz ağlayamıyorum
İlk annemin kucağında ağlamışım
Son ağlamama sen kucak aç Azize’m

21 Ağustos 2019