2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
903
Okunma
bir şafak vaktiydi,
kızıllığında yıkanıyordu zaman
bir öncesi vardı,
bir de sonrası...
ve bir de kan kokan bulutlar,
gölgeye duruyordu.
gülmüyordu eskisi gibi,
çatlamış çorak topraklara benzeyen
çaresizliğin melodisini mırıldanan dudaklar..
nasıl gülsün ki!
zayi olmuştu tebessüm,
annesini kaybeden çocuğun ıslak bakışlarında.
her şafakta yankılanan ağıtlarda gizliydi.
ya da tarihin tozlu raflarında.
belki ,
Ninova’da bir taş tablette yazılı kaldı okunmayan!
belki de Bağdat’ta yakılan kütüphanede
yandı,
yandı,
yandı !
vurulan güvercinlerin umuda çırpan kanatları,
kuru ayazların titrekliğinde
kar’ın üstüne damla,damla,
kanadı,
kanadı,
kanadı...!
29 Temmuz 2019
5.0
100% (5)
Cevap Yaz