Maviyi giyindim bu gece…
Kutsalım ve dokunulmazlığım…
Aşka biat bir veryansın
Göğün muhabbet kuşları
Oysaki öleli çok zaman oldu
Bir de yok mu şu içimdeki ırgat düşler…

Ah, gece…
Ah, yar bildiğim…
Ah, giyindiğim kutsal endişe…
Hangi sebeple vuruldumsa gözlerine şiirin
Belki de ettiğim son yemin:
Elbette batılı düşlerin hem de her mevsim.

İçimde hicran;
Tutuklu düşlerim
Peyderpey savrulduğum
Aşk, diye diye avunduğum:
Gözlerime dokunan şehla gölgeler
Oysaki nasıl da uzağındayım bilinmezin
Gerçi ben de şaibeli bir nükteyim
Lakin devindim de durdum mabedimde
Azığımla yetindim üstelik
Azımsanan benliğim
Kör kütük hislerim
Lalelerin nazarında solgun bir gül’üm oysa.
Bendimde mısralar saklı
İçimde çok derinde tebaası aşk olan bir sitem:
En çok da kendime yüklendiğim
Ve illa ki maviyi d/okudum ben hece hece.

Göğün katlarında nüktedan bir nota
Aşkın da hafızı yazmaya dair günden geceye uzanan
Bir veryansın
Notaları diktim hüznüme
İlla ki içli benim şarkılarım ve sadece kulaklarımda
Benlik bir mizaçla göğü tırmalayan ebabil kuşları
Sormadan sevdim üstelik sizi
Ya, sorsaydım?

Sorsaydım da kös kös dönse miydim mabedime?
Belki de hiç doğmadığım o güne ettiğim lanetim
Beni dünyadan dışlayan bin bir nakkaş
Söz birliği eden her hece
Lakin ben aşk’tan ibaretim, azizim:
Görmeyen gözlerin lades dediği sefil bir mevsim kadar
Sıra dışı hüznümle
İlla ki aşka ve ölüme talibim.