ölüm bir ney sesiyle gelmeli,
akşam üstü
tam gün batımında,
ılık bir rüzgâr gibi süzülmeli penceremden
güzel görünmeli bana;
yüzümden hınzırlığım eksilmeden
çapkınca bakmalıyım gözlerine
gülümsemeliyim ona,
yani direnmeden
isteyerek gitmeli anasını satayım,
sevinmeli be kardeşim,
sevinmeli
insan bu dünyadan göçerken.

ölüm eski bir şarkıyla gelmeli
yağmursuz bir günde
serinlikte,
hatır sormaya gelen dost gibi
selâm verip
geçmeli eşiğimden,
can vermek borcumuz değil mi,
vadesi gelmiş senedimizin
icraya mı düşelim
keyif almalı insan öderken!

ölüm sen gidince gelmeli,
yapraklar yere düşünce
toprak kolay kazılırken,
yeni bir sevgili gibi
tutup elimden
sevdiğini söylemeli;
aslında hatırşinas olmalı ölüm
selâm getirmeli benden önce gidenlerden,
beklemeli sigaramın son nefesini
elini koyarken yüreğime
incitmeden
uykuya yatırır gibi…