Bazen içim öyle acıyor ki bunun şiirini bile yazmaktan çekiniyorum Sofia
İçleniyorum çocuklar gibi içerleniyorum.
Kanatlarım yok uçamıyorum
Otuz
Kırk katlı gökdelenler düşüyor sokağa
Belki de ben düşüyorum
mahalledeki en havalı arabanın tavanına.

Bazen içim büyük küfür ediyor Lili
kapasitesi olmayan küfürler bunlar
kültürlü
kültürsüz ayırmıyorum
Ruhumun kara boşluğunda apoptoz sırası bekliyor hücrelerim
kıyametimin hayranıyım
değişiyorum...

Seni yeniden seviyorum Lola
Bu ara
Biraz
dengem bozuk biraz bekle beni şiirin sonunda.
Kör bıçak ağzım kendime ve sana
korkuyorum
tersime geliyor şiir, tersim pis
tersleniyorum koltuktaki mindere
yataktaki nevresime
şiirdeki mesafeye

Ağzımda izi var sesinin Ai
yutkunamıyorum.
Yalvarırım çoğul sev beni
Kentleri yıkabilirim işte o zaman .
ne verecek
ne alacak
sözüm yok senden gayrısına
Korkum da yok.


Mevsim çok puşt yaptı bu ara Lilidith
ne sen sor
ne ben söyleyeyim.
Oysa ben sana bu şiirde
hep hüzünden ve yaradan
bahsettim affet..
Düş bozumu günlerinde ölenlerim vardı
kaldır
ellerini
ellerime
saçlarını göğsüme
sürekli bahsi olamaz bazı şeylerin
Bahsini yapandan da adam olamaz.

Aslında çok da mavi değil görebildiğim gökyüzü Zirael
Senin ense kökünü öptükten sonra anladım.
Kafamda bir mavzer patlıyor
Mitralyözler ateşleniyor ,
ellerim esrik
ellerimde yoksunluğu kokunun.
mahşer yeri
kavga yeri
kan yeri
aşk yeri .


Bu şiirler
bu adlar
sesler
arzular
tekrarlı terleyişler
İnfaz edilmiş tüm aşk manzaraları hep sen Asuman.
Yanar dönerli profesyonel şiirleri öperek
geçmiyor zaman.

Senin o yüksek gerilimli büyüleyici gözlerine bakarak
Ellerini öpmek
yangından mal kaçırmak değil mi aslında.
Yüreğim bugün çok kalabalık hava da üşümüş gibi.
Ört bahsini üstüme...
Sırf sen konuşulsun gecede.