Sen gitmeseydin;
Kanar mıydım ben şiirlere
Sığınır mıydım, üç-beş kelimeye
Dalıp gider miydim; sessizce
Gömülürmüydüm böyle; sensizliğe...
Sen gitmeseydin;
Kaybetmezdim ben kendimi; kendimde
Gülmeyi unutmazdım, dertlerimde
Mevsimler ölmezdi, yüreğimde
Fırtınalar kopmazdı, gözlerimde
Çığ düşmezdi belki de, hayallerime
Sürgünlük vurulmazdı yüreğime...
Sen gitmeseydin eğer;
Ben kalkıp giderdim kendimden inan
Sadece sen, kal diye bende...
Bu yürek fazla bende
Bu yürek, sahipsiz bir bedende...
Anla işte;
Ne, yaşayabiliyorum
Ne de; yaşayamıyorum işte...
Gör işte...
Öyle işte...
Sen gitmeseydin,
Olmazdım ki ben böyle; deli divane
Uzaklaşmazdım kendimden; iyice
Düşmezdim düşlerimden, sertçe
Dalıp dalıp gitmezdim içimden; gizlice
Sığınmazdım, korkunç yalnızlığa; öylece
Can çekişmezdim, sensizliğimde; böylece
Düşürmezdim Heveslerimi
Yitirmezdim hayallerimi
Küstürmezdim; yüreğimi...
Gitmeseydin sen...
Sana sığınırdım
Sana tutunurdum
Sana anlatırdım her şeyi
Bir umudum olurdu; yaşama dair...
Ama gittin işte...
Gittin!
Ve; bittin işte...
Beni de; sensizliğe mahkum ederce...