Ne çok susmuşuz birbirimize öyle
dünyanın tüm sırlarını yüklenirce
ne de çok susamışız birbirimize böyle
ömrümüzü çöllerde geçirmişçesine...

Ne çok ayrı kalmışız birbirimizden öyle
ne de çok eksiltmişiz ömrümüzden böyle...

Nasıl özlemişiz birbirinizi öyle
bunca yıl nasıl dayanmışız böyle
ah! nasıl da ölmemişçesine...
gelecekmişçesine
gitmeyecekmişçesine
sevecekmişçesine
ömrünce
ömrümce
ömrümüzce...
Yüreklerimize atılan her kör düğümde
dolanacaktı hislerimiz birbirine
kaderimizce
nasip! diye diye...
bi yaşam tükettik
beklercesine...
olsun be!
yine de, olsun...
yine olsun;
yine beklerim
bu benim kaderim...

Sen benim gelmeyenim
ben senin; gidemeyen’m...

Sen benim ezberim
ben senin; bilinmeyen’m...

Sen benim en yakın yanım
Ben senin hep en uzağın’m...

Sen benim;
karalar bağladığım
Sen benim
uğruna yazdığım
Sen benim
yollara çıktığım
Sen benim
Sürgün yanım
Sen benim
en güzel yazgım...

Gelsen de severdim seni
gelme-sende...

gitsen de özlerdim seni
gitme-sende...

ömrüm boyunca yazacağım seni
bilsende...
bilme-sende....