herkes ardında birşeyler bırakır
heceleri güçlü bir alfabe
susuz kalmış yarı yitik kelebekler
ve sonbaharlarımda biriktirdiğim,
hüzünlerimle büyüttüğüm
küf kokulu saçlarım
ha birde naftalinlere karışmış kokusuyla
elerini daldırdığım
yürek denizim...
birde safran sarısına karışık
5 metre kalın bir bez...
dünyayla kolay vedalaşma adına
ve sarı boyaların üstünde parlamaya çalışan
nakışlı birkaç söz
nietchze ye selam...
ve kırık bir bakış
yansımasıyla aynanın
daldırdığım heybesine hayatın

alıp götürür beni her sabah
kan damlayan yapraklara
ve çınarların gölgesine
her sabah bir gölgeyi sevindiren yaprağıma...

sabahındaysa en temiz badeler
bir damla olur
gölgesinde aşıkların
ağlaşır durur kelepir dertler bile
toprağa düşen her bir damla
filizlenir ılık badelerle
ısıtmak için aynaları
ve aynadaki yansımalarını
bir garip adak ağacı nidasıyla
sevdalı çınarım şimdi
düşen herbir damlayım toprağa
can bulmalı
kökleriyle tutunamadığı toprağa
ve su topladığım
ürkek, kavruk yapraklara
en devrik bulutlardan
can bulsun diye
gökyüzünün endamıyla
ve salınmasıyla kadere
yanaşsın diye matemli bulut
yanık sağ kanadıma...
yine keşkelere meftun olsamda
bu ömür bitiminde,
adım yine gülmek
ölürkende gülmek..(?)
dalgalara tırmanan kalbimi,
okşayan meltemlere
ve kasırgalarla oynaşan yüreğimle gülmek
gülmek hayatın anasına
ve satırları dizmek ardı ardına
birşeyler bırakma adına

herkes ardında birşeyler bırakır
yakamozlara düşman bir sarnıç
yada güneşe hasret bir begonya
elleri titrek bir yürek yada...
ellerim titriyor şimdi
fanusum kirli ve yitik
ölüme uzanır ellerim
rengine varmak için gecenin
son hamlesindeyim
ve gırtlağımda bir hırıltı
olurmuş ve olacakmış herdaim
doktorlarda olmasa
kim çizecek kaderi?
elimdeyse yalandan kalma
aldığım emanet nefes
zorbaca hayatın ensesinden

herkes ardında birşeyler bırakır
okuyacaksın biliyorum
sözlerimle çizdiğim
yüzünün en ince kıvrımlarını...
acılarımı attığım her bir çentiği
ve solmuş duvarlarımdaki sesimi
kurşun kalemimin rengini...
unutsanda söylüyorum
içime içliyorum bir bir resmini
bitirmek için bu çileyi

herkes ardında birşeyler bırakır
çürüyen filizleriyle toprağın
ve gebedir oysaki yeni dirilişlere
ölüme sitemim olamaz
dedimya herşey ardında birşey bırakma adına
suya yazdığım yazılar dahil
hamuruna işlemek için hayatın
hernekadar 18 sene kadar olsada anılarım
ve anlatabildiysem kendimi
19 olmadan tamamlarım hayatı
kara bağrında toprağın


bitir beni ey ölüm...

YASEMİN MEMOĞLU