Sana güllerimi soldurma demiştim,
Kırlangıçlar uçmaz bu diyarlara bir daha
Bir daha açmaz dalında goncalar
Yeşillenmez yoncalar.
Bahar küser düzlere, tepelere
Bir daha gelmez bizim ellere.
Sonbahar da ıslık çalan rüzgârlar
Karakışlara teslim eder ruhumu.


Sana emanet etmiştim son umutlarımı
Öldürme demiştim.
Gözlerimdeki ışığı söndürme demiştim
Dört duvar dinlerken sessizliğimi
Kime anlatayım sensizliğimi?!
Ben sana açmıştım kapılarını sevdanın
Dertlerimi yana-yana sana dökmüştüm
Gördün mü, kanayan yüreğimi
Duya bildin mi sessiz hıçkırıklarını?
Feryadımı içime hapsetmiştim
Darağacında asılmıştı hayallerim
Bom boştu ellerim.

Sana masal değil, ben acılarımı anlatmıştım
Ekleme demiştim kamburuma bir yük daha
Güçsüz omuzlarım taşıyamaz dipsiz kuyulara atılan taşı
Hani sen silecektin gözlerimdeki yaşı?!.


Şimdi küskünüm, dargınım, kırgınım
Kendime, saçlarıma, gözlerime
En çok ta yüreğime…
Bütün hatalar bende, bütün suçlar benim
Beni sırtımdan vurdu güvendiklerim.
Ey Yar… merhem değil, yara oldun
Ak alnıma sürülen kara oldun.

Yollarıma gül yerine diken dizdin
Çıkmaz sokakları çıkamam ki ben?
Yokuşlara dayanamaz dizlerim
Hep yıkılmışım düşmüşüm ben.

Artık veda zamanı
Helalleşelim mi diyorsun?
Zehir ettiğin hayatımda helal ne kaldı ki
Çocukluğumun ellerinden tutup gidiyorum
Karşı tarafta annem bekliyor.
Vefasız dünyanı sana bırakıyorum
Beni her acı çekmende ,her göz yaşı döktüğünde
Hatırlayacaksın biliyorum.
Kurumuş dallarda gül olmaz
Güllerimi soldurma demiştim
Beni baharlara küstürme demiştim
Karakışlara emanet ettin beni
Al benden de bir vebal
Hoşça kal….