Bakar mısınız adınızı bilmeden
gülümsemiştim
size ilk.
Düşünüzü bileyim diye sesinizi sevdim
yüzünüz degil
gözünüz değil
etiniz hiç
Ses/iziniz...

Topla ellerini bizden bir şiir olmaz dediniz
ben de biliyordum bunu
Zaten bilmek yetmediginden aşık oldum.
Peki tutup bedeninizin çıplak yerlerini öperken
hiç dur dediniz mi bana
Hadi diyelim
ben düşünce/sizim
siz düşünce/sızım mısınız

Yedi harf üç hece kaplamış dört duvar düşüncelerimi
hüznü kapı eşiğinde asılı kadın
bu senin adın.
Islanmış saçlarınızda, ben buradan bir okyanus görüyorum
misal
bu
atlantik olabilir
İki dudağınızın arasında gık demeden boğulabilirdim.

Islak dilimin değdiği tüm gözeneklerinizi ezberliyordum
gel erek
ve
git erek ile
Ezberim nerede kaldıysa ben hâlâ oradayım.

Nefesimin ve etimin özünü
Ellerimin size karıştığı yerlerde unuttum
Lütfen susturun bu yüreğimde büyüyen
çare/sizliği

İçince
Ağzım çoğalır benim
inceldiği yerden de kopmaz mevzu
Aramızda bir sarılmalık hatır kalır
biraz saç teli
üç beş şiir
uykusuz birkaç gece
Ettimi sana bir ömür...

Bozulmuş iklimlerin ağlak vakitlerinde
çıkarıp balkona asıyorum gülüşünüzü
güneş niyetin
saksıda kıpkırmızı domatesler büyüyor

Sizi sevmek fani ömrümün en güzel izlerinden biri
sesimde belirebilir her daim izi

Üzgünüm
özendim belkide kimi şeylere
aslında pisikolojide var bunun izahı
Peki ya siz kokan bir sabahın psikanalizi
işte burada tıkanıyor Freud’un sesi
Afedersiniz
ben sizi düşlüyorum
Yeni yetme bir oğlanın sabahın altısında banyoya yetişme telaşı bu sanki.

Yalın ayak dolanıyorum sessizliğin kenarlarını
Nefesimden tutun kaldırın beni nasıl olsa
düşünce/sizim
Ben sele verdim artık kendimi
ele vermeyin beni
Herkes gidecek yer bulur
ben bile
Ancak
Bedenime Şirinin elleriyle gömlek dikenim yok.


Hayli beceriksiz şiirim
yarım
yamalak
ve
mahzun ezelden
Hicretim olsun gözleriniz ister taşlayın
ister gizleyin

Sabah kalkınca
adımı unutmuşum gibi ağzınızla öğretin
tekrar ve tekrar herşeyi.

Odanın ortasında yanan mum alevi hayat
Daha
şafağa kaç kibrit çöpü eklemeli