kasırga çiçekleri ekiyor zaman
ruhun dolunay bahçelerine


ihtimali yıkık günün güvencesi gece
serkeş bir sancının rüzgârı di-li geçmiş
üzerime üzerime kapanıyor tüm kırıklıklar
tanıdık evlerin ışıkları bir bir sönüyor
bir ben kaldım bir de anlatamadıklarım
acının çatırtısını duyuyor musun helya
sürünüyorum göz göre göre


toprağı bol olsun dertlerin
dövüne dövüne alıştırıyor kadere


ve
bekleye bekleye
beklediğim patikanın boynu kırıldı
tıkılı kaldım bir pencere ferforjesinde
ah! doluya tutuldum
yağmura yakalandım
rüzgâra savruldum


mutluluk yok helya
benim toprağımda mutlu olduğunu sanmak var


d-uyuyorum ömrün tik- tak-larını
araya araya yoruldum ki- adaletin terazisini
hiçbir masalın hükmü yok hiçbir hikayenin gerçekliği
hiçbir ağacın meyvesi olgun değil
kötürüm bir gölgenin uzantısıyım


ah! fenerim sönsün
ağacım kurusun


sesimi alsın tanrım kulaklarımı da
ahraz kuyuların damlası olayım helya


haziran sonu temmuz başı
ah! kerbelâ bu yangın bu çile
harlı bir mevsimin yanığı keder
kendi kabuğuna usul usul kanayan yara
kime açsam kalbimdeki sızıyı
herkes kendi ağrısına gebe helya


sonu gelmeyen
bir kaosun sıfır noktasında
yokluğa direniyorum
içim acıyor içim çok-
acıyor


en çok da sevdiklerim
kafama vura vura beni öldürüyor helya









22.06.2019
ayşe uçar