Ömrüm tükendi gitti, bir güzelin peşinde…
Ne o vazgeçti nazdan, ne ben ısrardan bıktım!
Yıllardır hep bu aşkın, kavruldum ateşinde;
Yoruldum bu sevdadan, naçar boynumu büktüm…

Ömrümde bir Allah’a, bir bu güzele taptım…
Çalılarda kuş olup, bülbül taklidi yaptım!
Yaklaşmak için ona, türlü yollara saptım;
Bir kez dinlesin diye, hem ne çok diller döktüm…

Mevsimler döndü kışa, yollar kapandı kardan!
İple çektim günleri, haber gelmedi yardan…
Onulmaz derde düştüm, başım çıkmadı dardan;
Kırıldı gönül fayım, enkaz halinde çöktüm…

Sormayın beni bana, attan düşmüşe döndüm!
Cayır, cayır yanarken, iliğime dek söndüm…
Aşkı yaşayanlara, imrendim, bir şey sandım;
Allah’ım ne safmışım, geleceğimi yaktım…

Şimdi bakıyorum da, aşk “mal-i hülya” imiş…
Sevgiymiş ya aslolan, fazlası rüya imiş!
Âşıklardan gördüğüm, mutluluk “güya” imiş!
Bir sevda uğruna ben, kendi dünyamı yıktım…

Karaman-2019/06

Halil Şakir Taşçıoğlu