Bitkin düşmüşse ruhum, yitirmişsem neşeyi,
Gücüm azalıyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Bir mezar görür isen, döndüğünde köşeyi,
Adım yazılıyorsa, bil ki o zaman öldüm.


Beslediğim muhabbet ebediyen susmuşsa,
Kâğıtlar sararırken, kalemim kan kusmuşsa,
Dertlerimi döktüğüm, dereler de coşmuşsa,
Kuyum kazılıyorsa, bil ki o zaman öldüm.


Sular buz tutmamışken zemheri ayazında,
Resmin donup kalmışsa gözümün beyazında,
Nağmeler muzdaripse âşıkların sazında,
Gezip, tozuluyorsa; bil ki o zaman öldüm.


Kalbim yasak koymuşsa goncaların alına,
Eğer tamah etmişsem şu dünyanın malına,
Bülbül uçup gitmişse bir çalının dalına,
Yuva bozuluyorsa, bil ki o zaman öldüm.


Bin sitem yapıyorsan bir anlık gülüşüme,
Ateş saçan gözlerin giriyorsa düşüme,
Yanan hep ben olayım, yeter ki sen üşüme,
Aşka kızılıyorsa, bil ki o zaman öldüm.


Merhamet nazarıyla bakmamışsan yüzüme,
Şüpheyle yaklaşmışsan ettiğim her sözüme,
Hele de söz etmişsen yaş dökülen gözüme,
Kalbim sızılıyorsa, bil ki o zaman öldüm.





Sabri Koca