1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
931
Okunma
“Ne çok hüzün gördüm;
İçinde çığlık çığlığa yanarken,
Sükûtu ezberlemiş dillerin,
Bir dönenge içerisinde tutuştuğunu.
Ne çok sevinç gördüm;
İçinde hasretle öperken kanadı kırık bir kuşu,
kucaklaşmanın verdiği mutluluk ile dönüp durduğunu..
Ve ne çok insan gördüm;
Vicdanını susturacak kadar alçak,
Merhametine yenik düşecek kadar zarif,
Ne çok insan gördüm..
Bir ömür beklemeye talip olmuş,
meftun bir çölün kıyısına kurulmuş..
Ne çok acımız var değil mi?...
Dal dal tutunduğumuz, ağaç ağaç büyüyen, içerimizde...
Bir yanımız zehir zemberek, bir yanımız bahar bahçe...”
Cevap Yaz