..

inzivayla zihinsel empatide buluştuğum Camus’nun ismini vermeden
elimden attım kitabını
çevirdim refleksin acziyetinde ıslak parmağımı
tarifi bana düşse de düşüme inanmaya iknasızdı çiçeksiz çelenkleri
edebi hem felsefi zoraki özgürlükte sanatların ederi bir nobel heykeliydi
-ya paravanın gerisi ?!


bu suali yaşatıp sahibiyle
onlarcadan çokça sorulmalıydı hisleriyle
bir beyanın kalıcılığı dokunurdu efsaneye
inerdi şehirlere uğrardı mutlak tahrife tecavüze
renk renk ruhlar giydirilip bedenine
bir yığın yazar-çizer yaratılırdı Camus diye
ki mesleği kutsal tenkitçilerle


zekâ üzeri kıvrımlı ince yolları k/alemsiz deneyimleme-liydi bilgi
soy-kırımcı demografiye eğimli zihin haritasını tel örgüden aşıra-bilir miydi Sevgi
nesnel’i kucaklamak çelişkisine maruz limanda bekleyenleri Deniz - kabul eder mi ?
düz duvarlar üzeri salt astar boyalar yapaylığı taşırken çıkagelir bir katre kırmızı sıcaklığı
O ânda duygusallaşır kitabın sayfaları-

gevşetir iplerini mutlakiyetin
öncelerdi şiirler amayla fakatları
gözüyaşlı ağıtları
Ki
hiç sevmedi Camus siyahları - soyundu derisiyle çıplak duyguları
yazgısal başlığı - sevilmeyen sevgilinin adı/

dokunaklı bir trafik kazasıydı...






..