Parmak uçlarımdan öp sevgili
En çok orası acıtıyor bedenimi
Yalnızlık en çok orada üşütüyor düşlerimi
Ve en çok orada kaybediyorum ayaz yemişçesine kendimi
Gecelerimde ki yıldızları orada söndürüyor hicran fırtınası
Rüzgarına kapılıp savruluyor, kaybedişler sarınmış umutlarım
Parmak uçlarımda gömülüyor inançlarım
Benden çok uzaklara kaçıp gidiyor sabahlar
Güneş bir nebze olsun kalbimi ısıtmaya isyankar
Yıldızlar düşlerime pusu kurmaya kararlı
Fikrim en ince yerinden kırılıp kopmuş parmak uçlarımın
Tek başınalık zifirîliğine tutulmuş düşlerimde saklanmış aşklar
Bedenim parmak uçlarımda olmuş kendine zîlal
Bir adet gül olsa, parmak uçlarımda ki feryat’ı figan
Gülün yapraklarına sarınıp yaksam düşlerini kaybolmuşluğun
Ve yok oluşların yamaçlarında yolunu bulsa sahipsiz dokunuşlarım

12. 02. 2016