Gidenden vefa yok, gelen duygusuz,
Bu dünya gülmeye müsait değil.
Gönlüm zaten yorgun, gözüm uykusuz,
Dizlerim gelmeye müsait değil.


Çok geride kaldı bahçeler, bağlar,
Yolumun üstünde sıralı dağlar,
Köprüler yıkılmış, dereler çağlar,
Zaman yol bulmaya müsait değil.


Kimler bu yollara vefa ektiler?
Kimler bu yollarda cefa çektiler?
Kimler bu yollarda boyun büktüler?
Buralar kalmaya müsait değil.


Yıkık hanelerde ocak yanmıyor,
Gülleri kurumuş, bülbül konmuyor,
Yüreğim yanıyor, suya kanmıyor,
Saçlarım yolmaya müsait değil.


Kara bulutların koyu gölgesi,
Sancıyıp duruyor göğüs bölgesi,
Uzaktan uzağa bir ağıt sesi,
Göz yaşım silmeye müsait değil.


Söyleme derdini, bir duyan olmaz,
Öğüt versen bile kimseler almaz,
Gönlüm acılardan yorulmaz, yılmaz,
Dünya zevk almaya müsait değil.




Sabri Koca