Özden uzaklaşmak için o kadar çok çabamız var ki; gittikçe hız bağımlısı, şiddet bağımlısı, güç bağımlısı oluyoruz. Öznelerimiz sadece maddeden oluşmaya başladı.

Bir gün Ayşe Kulin'le yapılmış röportajı izliyorum. Soruları soran spiker, Ayşe Kulin'e şöyle dedi; Ayşe Hanım size şimdi bazı kelimeler vereceğim size çağrıştırdıklarını söyleyebilir misiniz? Ve kelimeleri veriyorum, dedi;
yazmak dedi Ayşe Kulin özgürlük dedi, sonra bir kaç kelime daha söyledi. Ayşe Kulin nefes almadan cevap veriyordu, çağrışımlarla.. Sonra spiker AŞK, dedi. Ayşe Kulin kalakaldı, bir sessizlik oldu. Adamın gözlerine bakıp şöyle dedi; Ahhh aşk.. aşk diye bir şey vardı değil mi? diyebildi.

Aşk diye bir şey vardı değil mi? çağındayız sanırım.

Şiiriniz bana da bunları çağrıştırdı.

Çok güzeldi. Tebrikler.

..derinliğine esin..fazlaca hüzün..yarası sahibini acıtır aşkın..özne aşk'şa..öz' budur işte duygular içre uçuşan kelâm..tebriğim çokça...