Bir anlık öfkeyle karara varıp,
Uzaklaşıp gitme pişman olursun.
Tomurcuk gülleri kökünden kırıp,
Güle yazık etme pişman olursun.


Sakin kafa ile bir daha düşün,
Acıyla kavrulur yüreğin, döşün,
Solup gider sonra yüzde gülüşün,
Ayrılığı tatma pişman olursun.


Sanma ki gidersen derdin azalır,
Öfke yıkıp geçer, enkazı kalır,
Sevdiğin beklemez, belki el alır,
Kimseye kin gütme pişman olursun.


Çileye sabreyle, vardır hikmeti,
Kimden göreceksin böyle hürmeti?
Herkes bilemez ki kadir, kıymeti,
Beni taşa tutma pişman olursun.


Çağlayan yürekler bir gün durulur,
İnsan acı çeker, gönlü yorulur,
Çıkılan kapıya dönmek zor olur,
Düşmanlık gözetme pişman olursun.


Kusur arar isen bulursun belki,
Hâlâ kalbimdesin şunu da bil ki,
Koşarak varayım, bir adım gel ki,
Geçmişi unutma pişman olursun.





Sabri Koca