Satır aralarında bıraktım düşüncelerimi
Beyhude ömrün toprağa yakın demi
Çıkmaz sokakların labirentin deyim
Yorgun ve bitkinim
Ömür acılı nefes acılı
Beyhude yalnızlıklara giderim
İçerimdeki savaşlar bitmek tükenmek bilmiyor
Aşağı yukarı hep aynı terhane
Kendimle savaşmaktan
Kendimi vurmaktan
Bıktım usandım artık
Zamanları bir kenara atı veriyorum
Ve yeniden zamana yenik düşüyorum
Her yanım dert ağacı
Ekerim yüreğime
Hasat vakti gelmez
Çürür yüreğimde ömür dediğim zaman
Büyür cüssem devleşirim
Cürümüm alev olup yakar yıkarım
Kimseler bilmez içerimdeki savaşları
Yüreğim sancılara gebe kalır
Ben
Kendi katilim oluyorum
Her seferinde ölen ben oluyorum
Öldüren ben oluyorum
Mahşer yerinde döner cüssem
Beynimdeki fırtınalar
Devleşmeye başlar
Silip süpürmeye çalıştıkça
Enkaz oluyorum
Tutu versem zamanın kıyısından
Tutu versem gerçek hayatın elinden
Koynumda büyüttüğüm yaralarımla
Yeniden gözlerimi açmışçasına
Hayata sarılsam hayatı sevmeye başlasam
Ve hayat beni sevmeye alışsa
Olmuyor işte
Gecem zemheri karanlıklara gebe
Ben ise gecelerden kaçar oldum
Yüzüm yüzüme inat sırt çevirir bana
Ben bana küs ben bana pusudayım
Devşirdim gözlerimi
Yalan dünyanın yalan haline
Koca dünyada
Milyonlar içinde
Milyonlarca yalnızlığı yaşarım
Derin bir nefes sigara
Ve derin bir ah çekerek
Hayata inat nefese inat
Beyhude hayatı yaşamaya çalışıyorum
Lebi deryayım bana bakan gözler içinde
Oysa kurak verimsiz
Boş bir çöl gibiyim
Dağ gibiyim bakan gözler için
Oysa içerim çakıl taşı dolu
Feryat figan
Asi ve bir o kadar delilik mi
Beynim teori hane
Beynim durmak bilmeyen hayal meydanı
Umut…
Çoktan uzaklaştı benden
Çoktan ırak düştü gözümden gönlümden
Yalancı bir bahar misali
Yaşıyorum işete
Nefes aldığımı sanıyorum
Yalan dolan dünyada
Oysa hiç yaşamamışım
Doğarken
Yazılmış yazgım
Doğarken yazgıma yalnızlık
Dert keder elem yazılmış
Yazan kalem kandan
Ben her nefes alışımda
Yazgıma verdim bir yudumluk candan
Pay eyledim hayatı
Yazgıma
Düşüncelerimi idam ettim
Dik olmadı sözlerim
Kahretsin
Beceremedim geçmiş zamana bıraktığım hayatı
Kim bilir yazgım daha ne kadar sürecek
Kim bilir daha çekilecek ne kadar derdim kaldı
O kadar çok uzadı ki dert vagonlarım
Ardın sıra dönüp bakarken
Göremiyorum artık dizi,dizi
Katarlarım taşımaz oldu
Gidecek ne kadar mesafem kaldı
O da meçhul
Yazgım dert keder yüklemiş
Ölüm ise kurtuluş demiş
Oysa o kadar çok günahım var ki
Hangi katar onları taşır bilmiyorum
Ölüm kurtuluş olmayacak
Aksine bilinmedik bir hesaba gidiyorum
Beyhude ömür
Dünya dediğin hane yar olmadı sana
Öte dünya dediğinde yar olmayacak
Koca dünya gözlerimin önünde
Misket kadar olu veriyor
Sonra devleşiyor ve ben
Küçük bir nokta oluyorum
Sorular,sorular
Beynimi dalga,dalga sarmaya başlıyor
Ve dertler dünya kadar büyümeye başlıyor
Yüreğimin aklımın hanesinde
Üryan kalıyorum
Çıkış yol olmuyor
Sesiz bir seda gibi esiyor rüzgar
Her yanım titremeye başlıyor
Devşir ulan aklını başına
Sınav bu dünya diyorum
Hep bütünlemeye kalan ben oluyorum
Devşir ulan aklını diyorum
Fani dünya
Oysa ben doğarken fani doğmuşum
Nefes almak yada almamak benim neyime
İçerimde ağır maden ocakları çalışıyor
Ve her seferinde
Dinamitler patlıyor
Ben ölüyorum onlar öldürüyor
Ben yaşamak için direndikçe
Onlar pimleri çekiyor
Ya sabır diyorum
Sabırda iltica etmiş benliğimden
Ya ALLAH cc diyorum
Elde kalan tek gerçeğim o oluyor
Onun bana tek verdiği en büyük mutluluk
Evlatlarım ve Sultanım oluyor
Onlarda olmamış olsaydı
Hayat benim için
Noktayı koyacak vakitte.