/ Bir şiir kaç çığlık eder.
Ve kaç ömür yeter bir ayrılığa,
Cevap ver./


Bir ayazın keskinliğinde
Yırtılırken gece orta yerinden.
Karanlık sesleri dökülür her daim
volta attığım sokaklara serserilerin.
Ve kaldırım taşları uyanıktır hep yürüdüğüm caddelerde.
Terkedilen bir harabenin duvarında
üç harfin esiridir aşk.

Sen,
yüzümden düşen
bin parçada kırılmaktasın
baktığım tüm aynalarda.
Hayat,varlığınla kanayan bir yara,
yokluğunla beni yerden yere vuran
sarhoş bir sancıya benzemektedir.
Hayat
hepsi bu…
Ne sandın?

Islak anılar içinde kayboluyor
hercai bir zaman.
Yaşamak dediğin kaybettiklerimizden ibaret.
Korkuyordum üstelik ölmekten,
kendi ellerimle
dikiş tutmayan bir ayrılığı kefenlemekten.
Bir çocuğun korktuğu gibi karanlık zamanlardan;
korktum gökyüzüne bakmaktan.
Sana bir türlü tutunamamaktan.

/Kendi etimle besleyip
tepemde uçuşan leş kargalarını,
Bir mezara halt olamamaktan./

Yolların yolcularını beklediğini
sen giderken anladım.
Kaygan bir gecenin rengi sıvışırken yanıbaşımdan ,
Bir sab/aha tutunmam gerektiğini fısıldıyordu kulağıma
yaralı tüm kuşlar.
Bedenim nefes almaktan vazgeçince farkettim;
kara topraktan kaçırdığımız
bir kadavradan ibaretmişiz
onca zamandır.

/Saatler zamanı yalayıp geçiyordu,
Biz ömrümüzü törpülüyorduk yırtılan gündüzlere , dikilen gecelere/

Bendeki acı kaç beden ,
ve dikiş tutar mı dersin yaralarım.
Cevap ver…

Yaşıyorsam
Kanıtla.
Henüz gün doğmadan,
acıların bana çok yakıştığı bu saatlerde.
Efkarımı neşterliyorum,
yavru kuşlar bu saatlerde öğreniyor
kanat çırpmayı gökyüzünde,
Tozlu pencere camlarından akıyor üstüme
sarı ışıklar.
-Ki ben henüz öğrenemedim yıldızlara tutunmayı.

Güneşi içmeli oysa ,
Güz yanığı teninde soyunmalı bir sonbaharın.
Hiçbir şair öldürmemeli sevdiğini
harf harf mesela…

Koynumda sonu dramla biten hikayeler,
Cebimde soru işaretleri,
Boğazımda çığlık çığlığa ünlemlerle,
bir cümle daha kuracak gücüm yok.
Daha ne kadar yaşamak zorunda kalırım,
kaç kez daha ölürüm bilmiyorum.
Uzayıp giden bir ıssızlığın orta yerinde , tenimde güneş yanığı.
Ve ellerin,
ellerime bir türlü yakışmayan ellerin,
Sigaramın ucunda üşüyen bir ateş gibi ellerin ,
avuçlarımda.

Başımı dik tutmam gerek,
Sevdanın da bir gururu vardır,
egosuz olmaz hiçbir ayrılık.
Ve artık biliyorum,
Bendeki bu sevdanın
iki damla gözyaşı bile etmediğini
Anlamam gerek.

Sana sözüm olsun ey aşk…
Yanıbaşımda benimle üşüyen çıplak dallara ,
Kaleme ve mürekkebe,
şubata,
Ve pazartesiye andolsun ki;
Bir daha seni
Yazmayacaklar,
Bu kırılasıca parmaklar.

...

/Bir kurşun kaç çığlık eder.
Ve kaç sancı yeter bir yarayı kurutmaya ,
Cevap ver./



........


Bkrçkmkistnbl/şbt/pazartesi/2019