18
Yorum
33
Beğeni
0,0
Puan
790
Okunma

yolculuk nereye diye sormak gerek
çiçekleri toprağa karanlara
kargalar üşüşüyor bak
üste çıkan solucanlara
bir hüzün çöktü içime
düşününce önceyi
o yemeye kıyamadığın elmaları
altında yaşayan insanları sevgiyi
sanki ezip attılar bahçe çiti dışına
ağlak toprak gözüme kaçtı
nerde umut kırıntısı var
toplamak istiyorum
dilde yavan kalmamalı s’öz
’her şey çok güzel olacak’
eteğimizde daha çok açmalı
sevginin olağanüstü çiçeği
bükülü kalmamalı içimizde
yarına kök salacak fidanlar
dümdüz edilen toprağa baktım da
umut aramaya çıktım sokağa..
21. 05. 2019 / Nazik Gülünay