Seni kırdılar da, ben öldüm gülüm,
Bilmeden ateşe dalana döndüm.
Seher rüzgârıyla savrulan külüm,
Savaş meydanında talana döndüm.


Çöküyor üstüme kara bulutlar,
Tükenip gidiyor sensiz umutlar,
Önümden geçiyor bir, bir tabutlar,
Hayatı, ölümde bulana döndüm.


Nazarlar değmesin kirpiğe, kaşa,
O güzel kafanı hiç yorma boşa,
Mekan bulamazsan gönlümde yaşa,
Umudu dağlara salana döndüm.


Isındı denizler, yükseldi buhar,
İçimde fırtına, sahte bir bahar,
Her gecenin sonu mutlaka nehar,
Sabaha çıkmadan solana döndüm.


Hiç kıymet bilmiyor vefasız kullar,
Yapraklar döküldü, kırıldı dallar,
Hasrete açılır gittiğim yollar,
Daha dünyadayken yalana döndüm.


Yürekten çıkmayan derin acıydım,
İrem bahçesinde gül ağacıydım,
Hayal dünyasında bir kiracıydım,
Güzel rüyaları çalana döndüm.


Başıboş duygular serseri mayın,
Ne olur üstüme fazla varmayın,
Cezamı kesin de, sorgulamayın,
İdam sehpasında kalana döndüm.





Sabri Koca

*nehar: gündüz