Varlık içinde yüzsen, sonu ölüme çıkar,
Fani dünya hayatı bir tadımlık bal gibi.
Aldığın bütün ahlar bir gün seni de yakar,
Ateşlere atılan kurumuş bir dal gibi.


Hileyle kazandığın, kâr değil zararındır,
Yanlışa sürükleyen nefsani kararındır,
Duyacağın inilti kendi ahu zarındır,
Başın önüne düşer günahkâr bir kul gibi.


Aldanma makamına, geçersiz bir akçedir,
Oturduğun koltuğun birazcık yüksekçedir,
Mes’uliyeti vardır, hesabı da sertçedir,
Omuzlarda gezersin belki de bir şal gibi.


Ne götürebilirsin, düşün ahiretine,
Eğer ziyan edersen gitmesin hayretine,
Düşersen bakan olmaz şanına, şöhretine,
Atılırsın köşeye değersiz bir pul gibi.


Tesadüfi değildir bu dünyaya gelişin,
Hak emrine uymaktır senin en büyük işin,
O’na tabi olmazsan, kötü olur gidişin,
Sürüklenir durursun başıboş bir sal gibi.


Sakın kenara atma, yapmış isen bir ahit,
Kimse görmüyor sanma; elin, ayağın şahit,
Hesabı çabuk görür bilesin ki El Vâhid,
Sürünürsün yerlerde eğreti bir çul gibi.





Sabri Koca

*El Vâhid : Allah’ın isimlerinden; eşi ve benzeri olmayan, zâtında tek olan.