Adam “Ben kimim?” diye sordu
Bilgin sessizce durdu
‘Cemiyetsin!’ dedi
Adamın anlaması gecikti
Bilgin baş eğip iç geçirdi
Dedi: Cemiyete uyarız;
sesimizi cemiyette duyarız!
Her insanla her an
Yeni bir ‘Ben’ kurarız
Adam başını dikti
İdraki bitti!
“Anladım!” dedi
“Ben, bukalemunum!”
Bilgin tebessüm etti
Kalkıp camın önüne gitti
Dedi: ‘Ben’ler caddesine’ gelip bir bak
Akıl fenerini de iyice yak
Şekil alıyorsun bana bakıp
Şekil alıyorum sana bakıp
Ötekiyle kuruyoruz yeni bir Ben
Ben olmadan olabilir misin Sen?
“Akıl, his, Ben’in temeli değil mi
bunlardan gayrı mı cemiyetin rengi?”
Saydıkların potansiyel kuvvet
Cemiyette zahir olur, fehmet!
Şey’lerle çalışır, his ve akıl
Başka söz bulamam, haydi yıkıl!
“O zaman Ben, Sen’im; Sen de Ben!”
Be adam! Ben olmasam sen
Sen olmasan ben olamam!
Sen’in için oynarım rolümü
Ben’im için oynarsın rolünü
Beklerim yolunu
Beklersin yolumu…
“Madem cemiyet inşa ediyor beni
samimi kılacak ne var ki, beni seni?”
Cemiyet müteahhidimiz
Karşı çıkamam sana
Nasip olmaz samimiyet
Ne sana ne de bana!
Kitle benim düşüncem
Ben kitlenin fikri
Haydi, git ki, kimse idrak edemez
Bu, Ben’in zikri
Nafile söz söyledi gelen giden
Tanrı’dır kendini şey’siz idrak eden

M.Talât Uzunyaylalı