Amansız yolculuğun toprağa düşüşü vakit
Zamanın kuyusunda duman kırığı uykum
Sızarken karanlığından
Beni nereye götürdüğünü bildiğim güneş
Giz kokulu çardaklarda aynı denize irkilen
Eli rüyada şiirlerin aralanan perdelerinde
Oynak gölgeler gölleşirken
Sesi var ney’in göğsümün ağıtında
Buğu kavuşum dans ederken ruhunda
Kumral gecenin koynunda ılıması yok mu şehrin
Mavi,mavi akıyor..







Uykusuz gökyüzünün Işıkları altında telaş nasipleri
Huşu içinde asılınca kuşlara
inancın mühründe sessizliğe düş kurarım
Yağmurların sağnak iplerinde
Ve baharı yaza saçaklarken yıldız çölünde
içimizden dışımıza kök salan ağaçların
Kırmızı suyu nehirleşiyor
Ezgiler göklüyor dudakların
Alabildiğine..





Duygu dalları sinince içime
Bir orman büyüyor
Yeşile duran ateşinle işle gözlerimi
Benim artık yüzünde kendimi dolaşan
Titrek mum..