(FERİDUN un hatırasına.)
(Hani en sevdiğini kaybedersin ya !)
(İçin yanar yanar ya ! )
(Ben de seni kaybettim ağlarım.)
(İçim yanar yanar yanar ya!)

Sen alevlendirdin,
Sen yaktın,
Yüreğimin kül olan yangınlarını.
Bir ışık bir renk gelmişti hayatıma,
Her şeyi senin gelişinle sevmiştim.
Bir filizlenen gül dü yüreğimdeki...
Sonbaharlarım çiçek açmıştı bin bir umutla,
Artık mutluluğa açılacaktı mavi kapılar...
Bir çocuk kalbinin,
Bayram sabahı sevinciyle dolmuştu dünyam.
Bu kadar kısa mı ?
Bu kadar çabuk mu kırılacaktı ümitlerim !
Kalbimdeki bu yanan bu ateşi bilsen 1
Bilemezsin bilmeyeceksin...
Karar veremiyorum; ölsem mi ,
Kararlarım ne ki, yaşasam mı...
Bilemiyorum...içim acılarla dolu.
Neden Allah’ım ! bir gün güldürsen ,
Ağlatıyorsun sonra hep hep ! göz yaşı !
Ben neyim ? kimim ?
Ben bir aptal mıyım, her yalana kanan
Sevgiye inanan.Sevgi ne ki ?
Ben bir tek sevgiye inanırım
Leyla gibi - Mecnun gibi bir tek !
Ve, sonra Yusuf gibi
En saf,en temiz,en Tanrısal !