Mavi’den bozma yapıncak
Aşk’ın kıyama durduğu o rahle
Bir de sergüzeşt bir beste
Namelerin oluk oluk aktığı
Can pazarı hangi hikmetse.

Sarıdan beyaza dönen zemin
Güneşin ışıldağı her zerrem, her türbülans
İçim’i hoş bulut, pervasız yürek
Sakıncalı üç beş imge
Sarsarken doğanı her geçitte
Büyümeden ölmek mi olmalı
Hayatın sağanağı?

Uyumsuz addedildiğim;
Uzamsız zikrettiğim
Zaruri bir gölgeden olsa olsa mahcubiyetim
Zanlar bir de zar tutan
Yalanlar…

Ve işte mecburi istikamet
Gidiş- dönüş serbest madem
Takılı kaldığım o devasa sanduka
Hani, göğün akmayan gözyaşına
Sonradan müdahale ettiğim:
Zifiri belki de çoğu beyitlerin
Varla yok arası uğranılan kıyım
Şanlı ömür mutlak sonun da devre arası
Sorular bitimsiz
Cevap babında gülümseyen titrek çiçeklerde
Doğmadan ölen bir yetim cümle
Astı astarı ne ise.

Koyudan bir gece: en koyusundan
Ismarladığın göğe son b/akış
İstikametinde aşkın kayalıklardan düşen
Bilumum duygunun pençesini geçirdiği
Menevişlenen hayallerde izi kalır dünün
Yerli yersiz bir mavi:
Pembeden bozmaydı oysa evvelki düşlerim.
Aksayan heceler aksırmadan
Çok yaşa, demenin meali asılsız frapan bir özdeyiş.

Kanlı bıçaklı gölgeler
Şerh düşen nefrete biteviye
Savsaklarken rahmeti
Sevgiye leke düşüren karanlık çehre:
Ne ketum varlık ne de frapan
Oysaki bir terennümdü
Söylenmeyen sözlerin farzı
Açık ara farkla hayatı sıra dışı yaşayan.

Reşit olmamış bir cümlede esneyen sayısız imleç:
Uykudan önce astığın hece hece
Bilfiil yüreğin de maruzatı sessizlik.
Geviş getiren bir mahcubiyet
Şehrin ışığı sönemezken
Geceye bile güneş sunan
Sevici imgeler
Baş tacı şiirin
Ne de olsa kaçkın şairin güncesi
Devinen ümidin sırrına vakıf ne çok
Temenni saklı dibinde sandığın.