Ne kaldı kırılacak daha bende?
Saçımın her bir telinden tut da
Hayallerime kadar her şey kırıldı.
Ne kaldı geriye biliyor musun?
Sadece kalbim!
O sevilesi ve bir o kadar da kırılası kalbim!
Annenin el işlemeli oyalarıyla süslediği
Vitrin mi sandın kalbimi?
En güzel cam eşyaları dizdiği, süslediği…
Misafir geldiğinde çıkarılan porselenleri dizdiği…
Ufacık bir taşla dahi tuz buz olan…
Kem bir gözle çatlayan…
Ters bir sözle kırılan…
Ne kadar da kırmaya meyillisin kalbimi?
Sevmeseydin keşke!
Bu kadar kırılmaya mecalim yok.
Kör olsaydın bana.
Ne kaldı kırılacak daha bende?
Say say bitmiyor.
Kolum kanadım…
Kaburgalarım…
Kalbim…
Ne kadar da mutlusun beni kırdığın için?
Bir çiçeğin dalıydı kalbim.
Bir sevdanın eviydi.
Eliydi bir adamın kırdığın,
Hiç bırakmadan tuttuğu…
Kemikleriydi bir aşığın
Un ufak ettiğin…
Kırıldım saç ucumdan ayak tırnağıma kadar
Sana kırıldım
Bana kırıldım
Bize kırıldım.