Bülbül hicranları döktü dilinden,
Gülzare seslendi döndü ağladı...

Gönül çerağları pas tuttu sessiz,
Hicran alevinde söndü ağladı...

Ayrılık sineden sökülmez bir ok,
Kavuşmak umudu dündü ağladı...

Kimseye dökmedi hicran halini,
Gönül dehlizine gömdü ağladı...

Gönül göz yaşını bir rüzgar sildi,
Göz yaşımı çile emdi ağladı...

Bir saba vaktimi ayrılık var mı. ?
Gülmek hayal olan demdi ağladı...

Bütün çileleri sardı bağrına,
Yalnızlık çemberi kendi ağladı...

Bir ışık doğarken hicran bağında,
Serapta bir Leyla sandı ağladı...

Ateşi içinde köz köz yanarken,
Leylayı gülzarda andı ağladı...

Bir hicranı aşkın alevi sardı,
İçin için közce yandı ağladı...

Tahir’ in Zühre ’ye sevdası bitmez,
Vuslatı hazana indi ağladı...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
13 şubat 2016