Bir defaya mahsus ve bir içimlik su gibi hayat.
Kimisi bir dikişte bitirir suyu, hiç bir şey anlamadım der, tadını bile hatırlayamaz.
Kimi ağır ağır yudumlar.
Yudumlarken düşünür ve o suyun neden kendisine verildiğini bulmaya,anlamaya çalışır.

Ama kimisi de vardır ki; yudumlarken hem suyun maddesini çözmeye çalışır, hem suyu nasıl içmesi gerektiğini düşünür, hem de suyun kendisine neden verildiğini bulmaya çalışır. Makbul olan da budur aslında.
Çünkü hayatta hiç bir şey nedensiz değil ve bizim o nedenleri anlayabilmemiz için önce acizliğimizi kabul etmemiz gerekiyor. Acizliğini kabul etmeyen her nefs kibir hastalığına yakalanmaya mahkumdur. Artık ondan sonra da ne görür, ne duyar, ne anlar ne de hisseder. Sadece kendi ekseni etrafında döner durur.

Allah dergahında eksik almak ise bir gereklilik belki de dün de konuştuğumuz gibi.
Daima eksik hissetmeli ki insan, son nefese kadar tamamlanmak için gayret gösterebilsin.

Yürek nur bölgesidir ve yürek ruh ile nefes alır. Günahların insan bedeninde hem en çok sevdiği hem de o oranda korktuğu yer de yürektir bu yüzden. Ruh, yürek ve beyin bir bütünü oluşturur aslında. Bunlardan biri eksik olduğunda uyum da bozulmuş olur.

Çok güzeldi şiir. Rabbini özleyen bir yüreğin iç dökümü gibiydi.
Bir kaç şey ekleyecektim yoruma ama zaten yeterince uzun olmuş. Bu nedenle vazgeçtim.

Sevgilerimle canım bir ömür

merhaba Şair

kalbidir insanın Kâbesi ve sonra kıblesi
Ebreheler bilmez bunu bilmezler evet
Ebabili vardır kalbin Rabbin koruduğu

ne demişti şair sahi;
bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
bir şehir kadar kalabalıktır bazıları
bir dehliz kadar karanlıktır bazıları
konuşurlar
isterler
susarlar
dinlememişseniz nice yıl kalbinizi
ev meslek iş para geçim diyerek
düşünün şimdi bir de
şehirlerde kasaba ve köylerde
başını eğmiş kalbiyle söyleşen bir kişi olduğunuzu.

selâm olsun kalbini tanıyanlara ve baş eğip onunla söyleşenlere
vâr ol Şair çok güzeldi
saygı ve esenlik dileklerimle

Elbruz.